Rob

Onze zoon Rob is geboren op 6 februari 1994, als  middelste in ons gezin. Zijn baby, peuter en kleuterleeftijd verliepen prima. Rob was een lieve, rustige, intelligente jongen die wel duidelijk wist wat hij wilde. Hij was graag in zijn vertrouwde omgeving en hield niet van veranderingen. Hij speelde graag met zijn vrienden, voetballen, tv kijken en gamen waren zijn favoriete bezigheden. Op school, in zijn spel en zijn sport wilde Rob graag de beste zijn. De lat werd altijd erg hoog gelegd. Rob beleefde de mooiste tijd bij zijn voetbalclub WSC  en ging graag samen met zijn vader, zus Nikki en broer Stef naar de thuiswedstrijden van RKC.

In groep 6 begon Rob klachten te krijgen van hoofdpijn en misselijkheid, achteraf waren dit de eerste tekenen van zijn ziektebeeld. Op vrijdag 17 september 2004 kregen we het fatale nieuws te horen dat Rob een hersentumor had. Diezelfde dag nog werd hij geopereerd in het Wilhelmina Kinderziekenhuis te Utrecht. Vanaf dat moment kregen we te maken met de echte Rob, een ongekende vechtersbaas! Vanaf de eerste dag maakt hij vrienden met iedereen op de afdeling Dolfijn en doorstond hij elke behandeling zonder probleem. Er was voor hem maar een weg en dat was vlug beter worden en naar huis. Op 4 oktober volgde de eerste grote operatie, het bleek een succes. Echter na een paar dagen bleek dat hij ten gevolge van de te hoge druk op zijn oogzenuw blind was geworden. Het blind zijn was voor Rob een grote klap. Hij verlegde echter continu zijn grenzen. Met zijn humor en ongelofelijke levenslust sleepte hij het hele gezin er doorheen.

Complicaties bleven echter aanhouden, met tussenpozen thuis volgde weer een opname in het ziekenhuis, inmiddels het tweede thuishonk. Gelukkig was er veel steun van vrienden en familie. Voor Rob waren Nikki en Stef, neven en nichtjes en vooral ook zijn vrienden en vriendinnen van school heel erg belangrijk. We hebben verdrietige momenten samen gedeeld, maar ook heel veel plezier en lol gehad.

Rob begon afleiding te zoeken in de muziek. Hij kreeg een gitaar met zijn verjaardag en hij wist iedereen te ontroeren met zijn liedjes.  Via de ‘Stichting doe een wens’, mocht Rob zijn eigen geschreven liedjes opnemen in een echte studio. Het eerste exemplaar van zijn cd kreeg hij uitgereikt door zijn (toen nog) grote voorbeeld Ali B. In oktober 2005 zijn we naar zijn theatervoorstelling in De leest geweest. Rob heeft daarvan genoten alsof hij al wist dat het zijn laatste uitstapje zou zijn.

Vanaf dat moment ging het steeds slechter met hem. Hij kreeg te horen dat de tumor terug was. De laatste maanden waren erg zwaar voor Rob, maar ook voor ons , zijn ouders en zeker niet te vergeten voor Nikki en Stef. Rob begon steeds meer na te denken over zijn leven, over zijn toekomst en of die er nog wel was!

Rob, zo oneerlijk, maar je bent een groot voorbeeld voor velen geworden! We missen je nog steeds…………………………………….